اینجانب کوروش گوهربین متولد سال 1330 سابقه شغلی خاندان ما در عرصه طلا و جواهر در حدود دو قرن است من از 1340 در کنار تحصیل زیر نظر پدرم که استادی ماهر اما سخت گیر بودند و شاگردان زیادی را نیز تعلیم داده اند در زمینه طراحی، ساخت و تجارت طلا و جواهر فعالیت خود را آغاز کردم.
در سال 1980 میلادی برای تکمیل تجارب و مهارت های که آموخته بودم به آمریکا رفتم و در انیستیتو Gia مشغول تحصیل و کسب علم روز دنیا در زمینه های مختلف مرتبط با این صنعت و طلا و جواهر شدم.
در سال 1380 به دلیل احساس مسئولیتی که به این صنف داشتم مسئولیت ریاست اتحادیه طلا و جواهر، نقره و سکه و صراف تهران را عهده دار شدم و تمام سعی و تلاش خود را در راستای قانونمندتر کردن این صنف با تشکیل جلسات متعدد با مسئولین ذیربط، همکاران و اعضا اتحادیه کردم که نتایج خوبی هم حاصل شد.
در دوران مسئولیتم در اتحادیه سعی کردم برای شکوفاتر شدن هنری که در این صنعت وجود دارد نوجوانان و جوانان، چه دختر و چه پسر را تشویق و ترغیب کنم آرام آرام وارد این عرصه شوند و در کنار شغل پدرشان که طلا و جواهر بود، مثل خودم که زیر نظر پدر کسب مهارت کرده بودم مهارت بیاموزند و فعالیت کنند البته این در حالی بود که این موضوع قبلا دیده نشده و جوانان استقبالی از این صنف و شغل نمی کردند.
پیشنهاد بنده به جوانانی که تازه وارد به این صنعت شده یا می خواهند وارد شوند این است که صرفا به دنبال پول نباشند و کار خود را با کسب مهارت و آشنایی به فنون و اصول این صنعت آغاز کنند تا بتوانند پله های ترقی را یکی یکی بالا بروند و به موفقیت های بالاتری برسند.
کسب مهارت در این صنعت همچون بقیه حرفه ها و صنایع مقدمه و پایه اصلی است و با یادگیری و مهارت آموزی و حرکت آرام می توان به آن دست یافت ،اگر جوانی شکست خورد نباید مایوس و دلسرد شود بلکه باید اشکال خود را پیدا کنند و مشکل را حل کرده و مجدد رو به جلو حرکت کنند. کسانی که بعضا وارد این صنعت و شغل می شوند صرفا بدنبال پول بوده و هنری هم ندارند پس طبیعتا موفق نخواهند شد البته مدتی بود که قیمت طلا خود به خود بالا می رفت که این موضوع سبب بالا رفتن سرمایه هایشان می شد و همین مساله رضایتشان را جلب می کرد و خوشحال بودند ولیکن در شغل ما باید از صفر شروع کرد و در شروع باید پله به پله تمام مطالب این صنعت را یاد بگیرند و کم کم جلو بروند تا پیشرفت کنند.
در خصوص آینده و چشم انداز این صنعت خوشبختانه باید عرض کنم در زمان ریاست بنده با توجه به جلسات متعددی که با مسئولین ذیربط در خصوص معضلات این شغل داشته ام خیلی از مشکلات این صنف را توانستیم رفع کنیم که هنوز هم بعضی از آنها در حال رفع شدن هستند و نکته دیگر که باید یادآوری کنم این است که ما در این صنعت افراد هنرمند زیاد داریم که اگر این افراد هنرمند حمایت شوند مخصوصا از لحاظ مادی و معنوی، می توانیم در صادرات این صنعت در منطقه مقام اول را بدست بیاوریم .
اخیرا نسبت به یک دهه گذشته عزیزانی که تولید کننده طلا و جواهر هستند و در نمایشگاه های مختلف داخلی و خارجی شرکت می کنند بسیار هنرمندانه تر حرکت می کنند که این باعث شده خیلی از محصولاتی که به صورت قاچاق وارد کشور می شد، به دلیل کمتر شدن هزینه و تنوع محصولات در کشور تولید شده و طبیعتا دیگر نیازی به ورود محصولات به شکل قاچاق نباشد. اگر عزیزان تولید کننده و صادرکننده حمایت شوند می توانند هر روز موفق تر و پیشرفته تر حرکت کنند و چرخ این صنعت را به جلو هدایت کنند در انصورت نیزبدون صرف هزینه جلوی ورود کالای قاچاق نیز گرفته خواهد شد.
برگزاری نمایشگاه های طلا و جواهراز نظر بنده در پیشرفت صنعت طلا و جواهر و این صنف می تواند بسیار موثرباشد منتهی باید این نمایشگاهها با استانداردهای لازم برگزار شود. من می بینم که عزیزانی نمایشگاه برگزار می کنند و خیلی هم زحمت نمایشگاه ها را می کشند اما آنطوری که باید، مثل نمایشگاه های بین المللی و خارجی برگزار نمی شود و ما با وجود این حجم از توانایی و افراد خلاق و مبتکر در این صنف و صنعت می بایست نمایشگاه های خوب و مطلوب که شایسته این صنعت در ایران است برگزار کنیم.
صنعت طلا و جواهر می تواند درکشورمان بزرگترین جایگاه در صادرات و تولیدات داخلی را داشته باشد، در صورتی که مشکلاتی که این صنف با آن دست به گریبان است رفع شود و این مهم میسر نخواهد شد مگر، با اتحاد و یک صدایی اتحادیه ها و افراد حاضر در انجمن ها و صنوف مرتبط با این صنعت.
وقتی هر انجمن یا اتحادیه ای بخواهد با روش خودش حرکت کند و به سلیقه خود برنامه ریزی کرده و جلو برود جز اینکه مسئولین ذیربط را سردرگم کنند هیچ فایده ای ندارد و هیچ پیشرفتی را به دنبال ندارد.
متاسفانه شاید بشود گفت که مسئولین اتحادیه ها در سراسر کشور هماهنگ حرکت نمی کنند اول باید انجمن ها و اتحادیه های مرتبط با این صنعت حداقل ماهی یک بار جلساتی را برگزار کنند و با اتحاد و همدلی، مشکلات را یکی یکی بررسی کرده و در صدد رفع آنها برآیند تا مسئولین در دولت هم نگویند که اینها خودشان هم نمی دانند که مشکلاتشات چیست و کجاست ودر نهایت نتوانند کمکی به ما کنند. با برنامه ریزی و اتحاد و تشکیل جلسات منظم مسئولین هم متوجه می شوند که ما چه اشکالاتی داریم و کمک بیشتری می توانند به این صنعت در جهت اعتلا و پیشرفت آن بکنند.زیرا وقتی ما در اتحادیه ها هماهنگ حرکت کنیم اینگونه می توانیم با مسئولین دولت هم زبان شویم و مشکلات را رفع کنیم. یکی دیگر از موضوعات مهم در این صنعت آن است که در کنار آموزه های عملی و انتقال مهارت توسط استاد کاران، جوانان باید تحصیلات دانشگاهی در این عرصه داشته باشند و اتحادیه ها و انجمن های مرتبط با این صنعت می بایست راه را برای ورود جوانان به عرصه های دانشگاهی با عقد تفاهم نامه های لازم با مجموعه های علمی و معرفی رشته های و کاربردی مرتبط با طلا و جواهر هموار سازند.
در پایان از منظر بنده رسانه ها می توانند کمک شایانی به این صنعت و صنف کنند و انجمن ها و اتحادیه ها باید خود را با رسانه ها یکی دانسته و اطلاعات را از طریق رسانه با مردم در میان بگذارند زیرا صنف ما یک صنف پویا و باز است و با همکاری با رسانه ها علی الخصوص رسانه های فعال و مورد تایید اتحادیه در زمینه طلا و جواهر با اطلاع رسانی مناسب و آگاهی بخشی نسبت به اعتلای روزافزون این صنعت قدم بردارند.
